'Ben nog met vrienden naar Lloret de Mar geweest'; het verhaal van Nederlandse Tourdebutant Tim Naberman

Zaterdag begonnen er in Lille dertien Nederlanders aan deze editie van de Tour de France, waarvan er vier hun debuut maakte in de meest prestigieuze wielerwedstrijd ter wereld. Tim Naberman is namens Picnic PostNL één van die debutanten en hij sprak uitgebreid met In de Leiderstrui over zijn eerste deelname aan 's werelds grootste wielerkoers.

Naberman is alweer bezig aan zijn vierde jaar als prof bij Picnic PostNL, waar hij zich in 2022 bij aansloot na drie jaar voor de beloftenploeg gereden te hebben. Vorig jaar reed hij met de Vuelta a Espana al een grote ronde, die hij destijds als laatste beëindigde. 'Vanuit de buitenwereld kijken mensen er misschien naar en denken ze: wat is dat voor flapdrol? Wat mijn uitslag is, interesseert mij en de ploeg niet zo heel veel. Dat is ook de instelling waarom ik met de ploeg hier ben', aldus Naberman.

De zeer vriendelijke renner uit Genemuiden onderscheidt zich vooral als helper. 'Mijn functie in de ploeg is het overzicht bewaren en de plannen die we gemaakt hebben uitvoeren. In de finale ben ik ook gewoon knecht en moet ik de jongens helpen. Een soort wegkapitein, zo kun je het wel noemen', duidt hij.

Lees verder onder de foto!

Naberman kreeg tijdens revalidatie motivatie van Tour de France

Ook in zijn eerste Tour de France zal hij die knechtenrol vervullen, maar hoe kwam die deelname precies tot stand? 'Ik weet niet meer precies hoe het ging, maar in de Ronde van Vlaanderen brak ik mijn pols en toen heb ik een tijdje thuis op de hometrainer gereden om me weer klaar te maken voor mijn terugkeer in koers.'

Naberman lag bij de grote val in de Hoogmis, waar ook Mathieu van der Poel en John Degenkolb bij betrokken waren. ''Ik ben toen samen met John naar het ziekenhuis gegaan. Mijn pols was helemaal doormidden, maar het zat gelukkig nog wel goed bij elkaar. Na vier of vijf weken in het gips was het weer oké, terwijl John helaas nog wel even zal moeten wachten.'

'Ik denk eigenlijk dat in die periode is gekomen dat ik misschien naar de Tour zou gaan, ook om dat beetje extra moraal te geven om op de rollen te trainen. Als je een week doet van twintig uur op je rollerbank, terwijl je alleen maar een beetje vooruitkijkt, is het wel lekker om een vooruitzicht te hebben dat je misschien naar de Tour moet. Dat geeft wel dat beetje extra moraal om er keihard in te gaan, dus het heeft wel geholpen', aldus Naberman.

'Daarna ben ik naar de Ronde van Noorwegen gegaan en ging het best snel al goed. Vervolgens heb ik de Ronde van Zwitserland gereden en na die wedstrijd kwam de doorslag dat ik naar de Tour zou gaan. Aan het begin van het seizoen stond het niet op de planning, dus op die manier was het uiteindelijk toch wel een verrassing', vertelt de goede prater die Naberman is met een glimlach.

Lees verder onder de video!

Naberman rijdt prima bergop

In zijn vier jaar als prof heeft hij al wel de nodige ervaring met grote wedstrijden, al is de Tour natuurlijk wel nog net wat anders. 'Vorig jaar in de Vuelta werd er bergop verschrikkelijk hard gereden en ik verwacht dat dat hier ook zo gaat zijn. Voor mij is het gewoon zaak om in een goede gruppetto te komen en daarmee naar de finish te rijden. Ook in de Vuelta van vorig jaar ben ik nooit echt in de problemen gekomen.

'Ik kan best wel redelijk omhoog, dus daar maak ik me niet echt zorgen om. Maar je bent wel benieuwd hoe hard het dan gaat', aldus Naberman, die dit voorjaar met Parijs-Nice ook al de 'kleine' Tour reed. 'Daar maakte ik voor het eerst mee dat wook wij vanaf zestig kilometer van het einde mee op kop reden, met ik en Julius van den Berg om en om. Dan denk je wel: oh jongens, waarom nu al? Dat maakt het veel zenuwachtiger.'

Lees verder onder de foto!

Naberman voorbeeld van weg van de geleidelijkheid

Je zou Naberman het perfecte voorbeeld van een geleidelijke loopbaan kunnen noemen. 'Na één jaar Jonge Renner ben ik naar de opleidingsploeg gegaan, maar mede op advies van mijn ouders heb ik het echte profbestaan zo lang mogelijk uitgesteld. Zo ben ik express niet in de winter in het veld of op de baan gaan rijden en ik moet zeggen dat ik mijn ouders daar ook heel dankbaar voor ben. Daardoor heb ik nu ook naast het fietsen nog fijne vrienden, die als het ware met mij meegegroeid zijn. De focus lag niet alleen maar op wielrennen, ik ben op mijn zeventiende zelfs nog naar Lloret de Mar geweest met vrienden', vertelt hij al lachend.

'Ik hoorde altijd bij de jongens die voor de overwinning reden, maar won nauwelijks. Ik zat in de generatie Daan Hoole, Marijn van den Berg, Maikel Zijlaard en Thymen Arensman, dat groepje', vervolgt Naberman, wiens vader ook wielrenner was. 'Hij heeft tot zijn 23e gekoerst, bij de amateurs van Giant. Die stond toen ook op het randje om prof te worden, maar helaas in een andere tijd. Dat zal in 1993 of 1994 geweest zijn. Hij besloot dat het niks voor hem was en toen is hij gewoon aan het werk gegaan.'

Ervaringen met de Tour had hij tot de 2025 nog maar één. 'Het was vooral in Frankrijk of Spanje op vakantie en dan naar de Tour kijken. We zijn één keer bij de Tour geweest, op l'Alpe d'Huez. Toen heb ik handtekeningen van een Albert Timmer of Roy Curvers gehaald. Roy is voor mij een voorbeeld, hoe hij de koerskapitein was en hoeveel respect de renners binnen de ploeg voor hem hebben.'

Dat respect gaat hij over tien jaar zelf mogelijk ook krijgen, al is hij op dit moment vooral ook blij dat hij nu een Tourrenner is. 'Het is wel fijn dat als je met iemand spreekt en zegt dat je wielerprof bent, je nu met ja kan antwoorden op de 'doe je dan ook de Tour?'-vraag. Dan weet iedereen ook wel hoe serieus het is, omdat er best veel mensen zijn die alleen maar de Tour kennen', glimlacht Naberman.